Laila de aanvoerster van de woudmeisjes
En mij noemden ze destijds een bosaap
Omdat ik dolgraag doorheen de bossen liep
En nu ben ik slechts die oude brulaap
Daar klinkt een geƫmancipeerd wijsje
Onze ballerina is geen knaap
Maar een kinderclown die ons al maar toeriep
Please doe toch niets wat de natuur schaadt
Als beloning kregen ze dan een ijsje
Nadat zij krachtdadig had gepraat
En toen ze dan de natuur in haar rust herschiep
Was ze weer eens lief en niet meer kwaad
Alles gebeurde net als op een schoolreisje
En zoals het hoort in een rechtstaat
Zat Laila niet Ver maar in de schelde diep
Zodat ik nu haar naam niet verraad