Adem dwaalde door de kille nacht
jaren rusteloos dwalen door de kilte van de nacht
gedreven naar de gevaren in verloren hoeken
ademde ik stormen als op een woeste zee
de engel werd geboren, aangespoeld
op een zilt strand vol tranen
leerde mij wat met
overleven werd
bedoeld
herboren
met haar als
mijn tweede ik
ademde ik de lucht weer
helder voelde het groeien
van krachten ving zij klappen voor mij
op in de meest eenzame nachten was het
niet mijn hart maar de hare die moest bloeden
samen omarmden wij het leven zoals het ons werd
gebracht, door vallen en opstaan werd de zon
voelbaar op mijn bleke huid, lachte ik
voorzichtig mijn stemgeluid
schuifelde ik wankel mijn
benen, hoopvol keek
ik toekomst
dichterbij
aquaangel: | Woensdag, juni 02, 2004 10:41 |
dankje voor de reakties | |
Zilke: | Woensdag, april 14, 2004 20:57 |
Ontzettend sterk geschreven! Ik ga hem nog eens lezen, en nog eens ... |
|
xavion: | Woensdag, april 14, 2004 17:46 |
Mijn reactie elders is nog steeds van kracht! Lieve liefs, XaVioN |
|
*Cheseri*: | Woensdag, april 14, 2004 15:42 |
w0uww.... *sprakelooooos gewoon* z0 onwisj mo0j!! liefs! |
|
Auteur: aquaangel | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 14 april 2004 | ||
Thema's: |