Ik zie ze vliegen!
Op opa’s knie
heb ik vaak gezeten,
‘paardje ju’,
met speelse kreten.
Steeds maar op en neer,
‘Hoger, hoger’
riep ik keer op keer!
En opa maar gaan,
zodat ik bijna tegen het plafond kon slaan!
Zo was er eens een dag
dat ik weer mijn opaatje zag
en gauw op z’n knietje kroop,
om te fluisteren, - vol hoop-
z’n armpjes niet om me heen te leggenn,
dat verhinderde het plezier, naar mijn zeggen :-)
Een grote knipoog gaf hij mij
en wachtte tot ik het startsein zei.
Gauw zette ik me goed
en riep ‘ Go!’ met een tevreden snoet.
Eerst ging hij een beetje traag, :-(
tot ik vroeg ‘ Wat sneller graag!’
en ging hij gauw uit de bol,
ach, wat hadden we veel lol!
Lang duurde het echter niet,
toen ik plots voelde hoe ik opa’s knie verliet!
om een buiteling te maken in de lucht
luid schreeuwend, gedurende mijn vlucht.
Ik kwam ook nog eens hard neer,
en o, wat deed m’n poepie zeer !
Nu heb ik wel m’n lesje geleerd,
nooit kruip ik nog op opa’s knie
zonder dat m’n poepie van een kussentje is vereerd!!
*Begrijp je nu de titel ;-)¨*