Voor R.
Het was vorige week een half jaar geleden,
waarom duurde ons samen zijn maar even.
Het is nog niet zo lang geleden dat ik je zag,
en ik weer opnieuw verliefd werd op die mooie lag.
Maar je laat niets meer van je horen,
heb ik de strijd dan nu echt verloren.
Je bent nog steeds niet uit mijn gedachten,
ik zit alle dagen op een bericht van jou te wachten.
In een mail schreef ik dat het nu over moest zijn,
maar waarom doet het mij dan zoveel pijn.
Ik probeer echt verder te gaan,
en met beide benen op de grond te staan.
Op de gekste momenten denk ik weer aan jou,
maar jij bent daar samen met je vrouw.
Ben je nu echt gelukkig is mijn vraag,
daarover deed jij altijd zo vaag.
Waarom ben je bij haar gebleven,
en gekozen om niet met mij verder te leven.
Zou ik nog wel eens in je gedachten voorkomen,
terwijl bij mij de tranen over mijn wangen stromen.
Ik had net weer een beetje mijn leven op orde,
tot ik op jouw verliefd begon te worden.
Waarom ben ik jou toch tegen gekomen,
en ben je blijven steken in mijn dromen.
Ik moet je vergeten maar het lukt niet,
dus voorlopig nog maar even leven met verdriet.
Afz. Cynthia