Soms zijn mijn ogen gesloten,
mijn oren horen niet.
Soms kan ik niets ervaren
en voel alleen verdriet.
Soms loop ik maar te denken,
en doe ik alles fout.
Soms laat ik me steeds krenken,
en voel me dan benauwd.
Maar dan opeens staat mijn denken stil,
ik zie en voel de bomen,
ik zie een bloemetje...heel pril,
net boven aarde komen.
Ik hoor opeens het prachtige koor,
van duizend vliegende meeuwen.
Verbaas me dat ik dat niet eerder hoor,..
het was er toch al eeuwen?
Ik zie en voel dan weer ineens het hele leven zingen.
De schoonheid van het paradijs...
mij overal omringen.