Aangegrepen
Ik had mezelf zowaar beloofd,
nooit zomaar iets los te laten
Maar al had je me zelfs niet geloofd,
soms hoor je me nou eenmaal praten..
Ik wilde er niet over spreken,
maar de controle ben ik kwijt
En wordt ik zwijgzaam aangekeken,
dan leef ik nog steeds met zelfverwijt..
Ik was en ben niet te doorgronden,
maar ik spreek mezelf steeds tegen
Al vergeeft men me al mijn zonden,
dan toch laat ik het liever achterwege..
Want waarom lach ik ,
als ik eigelijk wil huilen...
En wil ik me bij iedere terugblik,
alleen maar meer verschuilen..
Waarom stop ik niet met praten,
als wat ik zeg, niemand begrijpt..
Dan heeft zelfs niemand in de gaten..
dat alles mij zo aangrijpt..
will hanssen: | Vrijdag, april 09, 2004 12:07 |
lieve, lieve promise prachtig gedicht, heel herkenbaar! dikke kus, will |
|
de nifter: | Vrijdag, april 09, 2004 11:45 |
ach.... je hoeft toch ook geen open boek te zijn.... maar het halve woord heeft wel een goed verstaander nodig | |
Auteur: sorriso promise | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 09 april 2004 | ||
Thema's: |