zoals ik hier nu
zwevend op mijn wolk
van geluk zit
kan ik
voor het eerst
de met leugens geplamuurde
gaten in deze aardkloot zien
de oh zo vredige zee
mijn lichtvervuild landje
en iets verder daar vandaan
een met prachtige bloemen
beplante plek
vogels met alle kleuren
van de regenboog
grasvelden zo ver mijn ogen kunnen rijken
geen mens zou hier respect voor kunnen opbrengen
maar ik zie het, dit reeds verwoeste paradijs
al kan ik het niet raken
al kan ik het niet meer raken
ik ziet het