en nu?
sinds een jaar zijn wij aan het praten,
dat wij veel voor elkaar voelden,
hadden veel mensen al in de gaten,
we spraken over ons, en ons gevoel,
de pijn die ik nu heb
is wat ik hiermee bedoel,
jij kon dit alles ook niet weten,
maar jij moet door, zonder een slecht geweten,
ik kom hier wel doorheen,
maar wil niet zonder jou zoals voorheen,
dan maar als vrienden door het leven,
dan heb ik toch jou liefde,
en kan ik de mijne aan jou geven.
straks ga je verder, met misschien een kleine,
hoop dat je gelukkig wordt,
want je wordt toch nooit de mijne.
toch wil ik je niet kwijt,
al helemaal niet aan die meid.
dus dan maar als vrienden,
dan is toch wel het minste wat wij verdienden.
lieve schat ik zal er altijd voor je zijn,
als je lacht van geluk,
maar ook als je huilt van pijn.
als vriendin zal ik van je houden,
en ben je toch een beetje van mijn.