Ik die dacht dat jij uit mijn hoofd was
Ik die dacht dat ik erover was
Ik die dacht dat ik het allemaal aankon..
waarom waarom.. moest je dat nu zegge?
Ik had eindelijk iemand anders leren kenne waar ik veel om geef..
en nu zeg je die woorden,
die woorden die ik heel de tijd wou horen toen ik bij je was!
Maar niet nu!
Langs de ene kant geloof ik je, je leek zo oprecht
maar langs de andere kant wil ik je gewoon niet geloven!
Lieve woorden..
die me blij maken maar ook zo kwaad en verdrietig
Wat moet ik nu doen?