Ik leunde op de zonnestraal
Keek door de glazen wand
Nam mijn zorgen van mijn rug
En zetten het leven aan de kant
Ik tuurde door de ramen van mijn bestaan
Zag een wezen wat beter niet verder kon gaan
Hoorde de dood kalm gillen in mijn oor
Maar niet reagerend met het eigen gehoor
Ik keek en zag zoveel niets voor mij opkomen
Flitsen van gedachten leken zich diep in mij te verdromen
Angst weekte door mijn tranen in op mijn ogen
En na mijn stem heeft niets ooit meer bewogen
Ik slaakte een zucht met pijn
En keerde mij om naar het leven
Zag de wereld weer verschijnen
Zo zullen mijn tranen weer vrijheid beleven
The unreachable: | Zaterdag, april 03, 2004 09:38 |
You are still the best... ;-) | |
Darkdevils-night: | Vrijdag, april 02, 2004 21:53 |
mooi neergezet meissie, prachtig.. het leven is meer dan dit verdriet en pijn ik weet zeker ook voor jou, we willen jou niet kwijt je bent een toppertje en ooit komt er een dag dat ook jij dat zo mag beleven:) Liefs en dikke knuffel Cora |
|
Luijkx: | Vrijdag, april 02, 2004 21:31 |
Ik sluit me bij Reality aan, Niet opgeven!!! We kunnen je hier niet missen natuurlijk! Liefs, Laura Nog bedankt voor je reactie :) |
|
~Reality~: | Vrijdag, april 02, 2004 21:16 |
'Gewoon' door blijven leven. Ooit zul je de reden ervan vinden. *zoekt heel goed rond* Please don;t give up. Want anders wij nooit de positivigheid vinden!! En dat zou wat wezen zeg ;P ((Uberknuffols)) |
|
Auteur: FrogCess | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 02 april 2004 | ||
Thema's: |