Patricia
in de wachtkamer van de dokter
een jonge vrouw met kind
waarom zijn die mensen hier?
een tweegesprek ontspint
ma, ik heb een snotterbel
vraagt moeder om een zakdoek
snuit vol vuur erin
te horen op iedere straathoek
ze kijkt wat ze heeft geproduceerd
en geeft de zakdoek aan haar ma
hou jij hem maar bij je
zegt het kind Patricia
dat gaat zo een keer of tien
in de wachtkamer, – een ‘man of tien’ -
met al die ‘pijn en ellende,’
kunnen er de lol wel van inzien
en weer naar een zakdoek vragen
ma zegt: ‘even niet, houd je mond’
Patrice stribbelt niet tegen
en kijkt juichend in het rond
en uit haar kleine wipneusje
komt langzaam een groene sliert
ze pakt ‘hem’tussen haar vingertjes
alsof een feestje wordt gevierd
ma, zegt het kind pardoes
mag ik hem voor deze éééééne keer
nog éééééén keer opeten
daarna doe ik het nooooiit meer
de stilte wordt omgezet in oorverdovend lachen,
de dokter toont zijn gezicht om de hoek
maar niemand kan het hem uitleggen….
ik... heb het opgetekend in mijn boek
willemmien
Irdana: | Donderdag, april 01, 2004 21:56 |
lachen moet je om zoiets zeer zeker doen als een kind in zijn mond wil steken een snotpin groen en die dokter ach wat maakt het uit dat hij de ware toe dracht niet wist, moet hij maar denken dat hij een leuke mop heeft gemist. leuk, spontaan en lief je gedicht neer gezet met lieve groetjes van mij irdana |
|
bieke: | Donderdag, april 01, 2004 20:47 |
Die klein mannen kunnen er soms wat van en zijn zo spontaan, mooi bewaar deze maar Liefs Bieke, |
|
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 01 april 2004 | ||
Thema's: |