Een draadje
Weet je?
Als ik naar buiten staar,
word me zoveel gewaar.
Ik zie de zon ondergaan,
hij is vanuit de lucht,
naar beneden gegaan,
en ik zucht.
Altijd als ik zo denk,
ben jij in mijn gedachten.
Alles veranderd dan in een wenk.
Ik hoor dat ze achter me lachten,
maar ik merk het niet,
ik ben ver weg, niemand die dat ziet.
Soms kun je moeilijke dingen beleven,
mensen kunnen jou een rotgevoel geven,
Maar weet dan,
dat zij niet voor jou kunnen leven.
Dat dat nooit kan,
jou levensdraden moet je zelf weven.
Ondanks alle pijn..
Mag ik ook zo´n draadje zijn?
Zo´n draadje die je in je leven weeft?
Mag ik je dan laten zien dat ik zoveel om je geef?
Als ik naar buiten staar,
word me zoveel gewaar.
Ik zie de zon ondergaan,
hij is vanuit de lucht,
naar beneden gegaan,
en ik zucht.
Altijd als ik zo denk,
ben jij in mijn gedachten.
Alles veranderd dan in een wenk.
Ik hoor dat ze achter me lachten,
maar ik merk het niet,
ik ben ver weg, niemand die dat ziet.
Soms kun je moeilijke dingen beleven,
mensen kunnen jou een rotgevoel geven,
Maar weet dan,
dat zij niet voor jou kunnen leven.
Dat dat nooit kan,
jou levensdraden moet je zelf weven.
Ondanks alle pijn..
Mag ik ook zo´n draadje zijn?
Zo´n draadje die je in je leven weeft?
Mag ik je dan laten zien dat ik zoveel om je geef?
Reacties op dit gedicht
| ~*Idril*~: | Maandag, januari 17, 2005 20:05 |
| Jeetje... Dit is echt een mooi gedicht..kippevel.. Liefs Anneke |
|
| Amanda Christina: | Donderdag, april 01, 2004 20:41 |
| Lieve schat, voor mij ben jij dat ene draadje dat mij overeind helpt blijven staan. Ik kan niet zonder je... ik hou van je voor altijd...Je bent geen draadje voor me. Je bent een heel weefsel waar ik me aan vasthoud. Ik hou zo ontzettend veel van je en ik zou echt niet weten wat ik zonder jou moet beginnen... =xxx= Mandy |
|
| Stefania: | Donderdag, april 01, 2004 17:25 |
| Heel mooi gedichtje! | |
