De koude vingers langs het kille glas
maken rillingen.
Verkleumd tot in het binneste van m'n ziel
houd ik vast aan vage trillingen
Door de gedachte aan ooit in het verleden
is mijn tijd nog niet gekomen
mijn geloof in het warme vanuit me zelf
voeren mij mee in zoete dromen
Als ik het geloof in mezelf zou verliezen
staat niets het einde in de weg
daarom door de wereld verlaten
is het alleen IKZELF waar ik mee overleg.
sunset: | Dinsdag, maart 30, 2004 05:23 |
Alleen met jezelf zeg je? Moet wel een diepe eenzaamheid zijn. Mooi neergezet. Liefs / sunset |
|
DrieGeetjes: | Dinsdag, maart 30, 2004 01:43 |
ooit Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, was ik gezind als een kind, overlegde ik als een kind; maar wanneer ik een man geworden ben, zo heb ik te niet gedaan hetgeen eens kinds was. Want wij zien nu door een spiegel in een duistere rede, maar alsdan zullen wij zien aangezicht tot aangezicht; nu ken ik ten dele, maar alsdan zal ik kennen, gelijk ook ik gekend ben. En NU blijft geloof, hoop en liefde, deze DRIE; doch de meeste van deze is de LIEFDE. *Korint |
|
Auteur: Paulus26 | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 30 maart 2004 | ||
Thema's: |