er is toch 1 iemand dat mij een klein beetje verstaat
en begrijpt dat het de verkeerde kant met mij opgaat
ik zit er echt onderdoor
dit is echt geen zever hoor!
de rest blijft maar praten,lachen en zeveren
wat zou dat nu allemaal opleveren?
voor mij helpt dat allemaal niet
ik voel alleen pijn en verdriet
met hen er over praten kan ik niet
want er is toch niemand van hen die het ziet
voor hun is het leven vol van liefde en spanning
ze maken geen planning
ik hoor er gewoon niet meer bij
bij die met hun lachen en zeverij
was ik maar terug zoals toen
dan kon ik terug mee met hun doen