~waarschijnlijk lees jij dit nooit,want ik vroeg je alles van mij te verwijderen,maar diep vanbinnen,wou ik van wel~


Onder mijn mantel van vrolijkheid
ontmaskerde jij mijn onzekerheid
Ik liet me door jouw woorden leiden
ondanks de leugens dat anderen verspreidden
Jij bepaalde mijn gedachten
denkend aan jou, alle dagen en nachten
Zoveel dingen die ik zag
herinnerden me aan jouw ogen, jouw lach
Als ik mijn hart liet spreken,zou dit eeuwig mogen duren
maar ik koos voor mijn verstand, dacht na, vele uren
Je zou voor mij de wereld rondreizen
jouw liefde voor mij aan iedereen bewijzen
Ik nam een beslissing, tegen mijn gevoelens in
vertelde je mijn zorgen, met tegenzin
Ik smeekte je mij te vergeten
alhoewel, ik vergeet jou nooit, dat mag je weten
Je bent er nu niet meer om me op te beuren
enkel stiltes die mijn hart verscheuren
Je voelde me aan, wist wat ik bedoelde voor ik het zei
het ondraaglijk gevoel; het is voorbij
Ik glimlach altijd, maar vanbinnen ga ik kapot
wat ons samenbracht was het lot
Wat ons uiteenhield was de afstand,
misschien nog meer mijn verstand
Ik heb genoten van onze tijd
ik hoop dat je iemand vind dat je hart verblijd

We beseften allebei, vroeg of laat...
afscheid nemen bestaat



~aan J. van K. en enkel jij kent deze initialen~