Vanmiddag stond je te wachten
Op haar
En voor het eerst dacht ik:
“Laat haar maar”
Je had het moeilijk,
Dat kon ik zien
Ik wilde er voor je zijn
Als dat gekund zou hebben misschien
Maar ze kwam verdorie niet langs
En dat deed je verdriet
Graag had je haar even gezien
Ze kwam niet
Je keek zó somber toen
We moesten gaan
En ik had zó graag
Even naast je willen staan
Om je vast te houden en
Te zeggen: Alles komt goed
En dat zou ik gemeend hebben,
Niet omdat het moet
Ik gunde je zó erg die glimlach
Op je gezicht
Die wondermooie glimlach die ik
Kan dromen, met m’n ogen dicht
Maar ze kwam niet
En dat deed je pijn
Maar meis, geloof me,
Ooit zul je gelukkig zijn