jij
je kon niet eten,
kon niet drinken,
ademen kon je niet alleen,..
toch was je er,
je lag daar en je was bij ons,
woorden kende je niet,
maar je ogen zeiden zoveel.
ze toonden pijn,
maar ook blijdschap,
ja, ze toonden alles
wat je ons wou zeggen..
tot die avond,
het alarm ging af,
je lichaam ging op en neer,
en dan....
niets meer,
alleen die stilte,
11 lange jaren waren voorbij,
nu ben je vrij.
(het ga je goed driesje.)