Als het leven verder wil dan jij……
Elke dag erbij is je 1 teveel,
Je halsstarrig lijf heeft het nog niet begrepen,
Je hoofd is eindeloos moe,
Je huid vol paarse strepen…..
Waarom mag je nog niet gaan,
Waarom wordt je gewoon weer wakker?
Is er dan geen god of engel,
Geen nobel mens die het begrijpt?
De herinneringen aan wat vroeger was,
Geeft allang geen zoete smaak meer in de mond.
De herinneringen aan wat vroeger was,
Laat je zien wat niet meer is.
Als ik je vraag heb je veel pijn,
Knik je weifelend van ja,
Te moe al voor verzet,
Je angst lijkt weggeëbt
Pas als ik vraag naar HET MOMENT,
Het moment waar je alleen voor staat,
Dan ineens spannen je spieren aan,
Vrees je de koude naald die je doet gaan.
Nog 1 lange week, dan mag je echt,
‘Veel moed’, wens ik je toe.
Even twijfel in je ogen
Over wat zeker komen gaat
Rest je nog 1 enkele hoop,
Dat je eerder voorgoed mag slapen gaan,
Dat jou de prik bespaard zal blijven,
Die je laat weten dat de wereld stopt…..