spijtig is het wel
jij gemene rotzak
die ellebogen van je
laat die eens achterwege
wees eens fair
recht je rug
en kijk me aan
als je me verraad
achter ruggen langs
speel je met me
maar weet je rat?
ik pak je terug
pak je bij je staart
en sleep je door het drek
van je eigen geslijm
heel langzaam
geniet er maar van
maar ga niet huilen
en zoek geen troost
want het is je eigen schuld
*Soledad*: | Donderdag, maart 25, 2004 18:08 |
Sommige mensen zijn niet begrijpelijk denken het alleen te zijn, maar doen daarmee heel veel pijn. Doch, sta je hier heel ver boven. |
|
Auteur: Jasper de Jong | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 24 maart 2004 | ||
Thema's: |