Kop op
Een moeder, een oma, een vrouw,
is niet meer, al is het dat je anders wou.
Geen kans meer gehad om afscheid te kunnen nemen,
ze heeft het leven niet langer kunnen claimen.
Haar laatste levensdagen ontzettend veel pijn,
dat kon toch de bedoeling niet zijn?
Ze is nu op weg door die lange laan,
een laan, die wij straks allemaal moeten gaan.
Die weg opgaan is altijd te vroeg,
ze had immers nog plannen genoeg.
Wat blijft zijn de herinneringen
aan de dingen die kwamen en gingen.
Pas als foto's gaan vergelen
zal de pijn wat gaan helen.
Maar als je eenmaal opnieuw bent gestart
raak je niet meer verward
in een wereld van verdriet
omdat een geliefd iemand je achterliet.
Reacties op dit gedicht
| mabje88: | Woensdag, maart 24, 2004 22:27 |
| Erje, bedankt voor je lieve reactie. Ik heb dit gedicht geschreven naar aanleiding van de te vroege dood van mijn buurvrouw een paar jaar geleden. Als ik een gedicht maak, schrijf ik dat altijd op de persoon zelf, dan gaat het ook vanuit mijn gevoel en ik ben blij, dat je dat gevoel eruit hebt kunnen halen. | |
| erje: | Maandag, maart 22, 2004 00:57 |
| Als ze je ontvalt een oma een moeder een vrouw, ben je altijd een tijd land in rouw Met je naasten om je heen zul je samen een weg moeten vinden om een start te maken naar een nieuw begin zonder de overledene die er in gedachten altijd bij mag zijn vind dat je het gedicht heel mooi hebt geschreven liefs erje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mabje88 | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2004 | ||
| Thema's: | ||