In mijn hoofd is 't soms een gedonder
Van gedachten en kronkels van mij
Ik vind dat niet echt een wonder
Want denken staat toch vrij ?
Een gepieker en gegons
En je kan het aan me zien
Want het is dan dat ik mijn voorhoofd frons
En heel stil ben, bovendien
In mijn hoofd zijn dan de zuchten
In tegenstrijdheid, een heel vat vol
En als ik ze dan zou luchten
Werd je helemaal horendol
Je bent dan bezorgd om mijn getob
Of je vraagt: "waar zit je mee?"
Ik haal dan vaak mijn schouders op
En schud een keer van nee
Ik zit dan soms te hopen
Dat je de wachters kan ontwijken
En dat je in mijn hoofd kan lopen
door alleen maar diep in mijn ogen te kijken
Wat je dan ontdekken zal:
Dat het aan jou was dat ik dacht
En, dat vind je vast wat gek en mal,
dat ik je kussen wil, overal en zacht