Wat heeft mijn leven nog voor zin,
als ik toch niet bij haar kan zijn.
De ware liefde van mijn leven,
deelt haar leven met een ander.
En ik zit hier met de jaloezie,
jaloers op de gene met wie ze alles deelt.
Begrijp me nou niet verkeerd,
ik gun het haar van harte.
Maar ik kan er toch ook niks aan doen,
dat ik onnoemelijk veel van haar hou.
Maar om nou mijn hele leven jaloers te zijn,
nee dankje dat zie ik niet zitten.
Laat mijn leven dan maar snel eindigen,
zodat ik voor de laaste keer mijn ogen sluit,
met haar in mijn gedachten...