U lag op sterven op de IC
Mijn moeder wilde 1x naar U toe en ik mocht mee

We hebben zitten praten maar U was moe
Ik wist het al:Ik ging nooit meer naar U toe

We gingen weg,ik kijk nog een keer
Pieeeep hoor ik naast uw bed
Ik kreeg gelijk:Het was over met de pret
U was er niet meer

Geen tijd om te rouwen
Ik en mijn moeder moesten een nieuw leven opbouwen

Na een tijd begreep ik niks meer
Uw dood deed mij zo’n zeer

Maar niemand anders leek u te missen
Waarom niet?!Ik ging het bij mijn moeder uitvissen

Mijn moeder hield het niet meer
Zij bekende en het deed verdomde zeer

U heeft vroeger aan mij gezeten
U was van mij bezeten

Waarom niet een van de anderen
Mijn herinneringen aan U begonnen te veranderen

Heeft U er ooit berouw om gehad
Bijvoorbeeld toen ik aan uw ziekenbed zat?

Mijn hart heeft het begeven
Ik zal het U nooit vergeven

Ik vond U altijd zo’n lieve en zachtaardige man
Maar nu bent U iemand die niet van kinderen afblijven kan

De bekentenis maakte mijn herinneringen van U zwart
Maar toch heeft U een plekje in mijn hart

Dag Opa, ik blijf aan U denken