Alsof ik dreef
op tijdloze stroming
van mijn geluk
voelde ik spontaan
de opperste staat
van het dromen
In haar balans
leek het een
en ander niet
Zoals ik de wind
naar mij zag staren
ze leek zo breekbaar
in zwevende stromen
te varen
De zon bracht mij
in een visueel paradijs
haar liefde fluisterde
mijn ogen toe
Ik kon nog slechts
genieten, keek door
mijn glas-in-lood
verrijkte traan
Zag mezelf
in de vlammen
van romantiek
vergaan
Remco den Hartog
15 maart 2004