Aardse engelen, hemelse harten, maar aardse engelen, je herkent ze zo:
ze hebben geen vleugels
maar vliegen zo in je en verlaten je nooit meer.
Ik zie ze vanuit het graf, ik ben zojuist gestorven.
Het is niet erg, het was mijn tijd. Geen klok heeft te snel gelopen, geen draad is te vroeg doorgesneden.
Aardse engelen, hemelse harten, maar aardse engelen,
staan aan mijn graf en wenen. Er is geen verschil tussen de regen en hun tranen, er is groot verschil
tussen hun tranen en mijn vreugdetranen. Nu ik hier lig kan ik het niet helpen te denken: Ik was ook een aardse engel, hemels hart, maar aardse engel en
Aardse engelen, hemelse harten, maar aardse engelen,
aan mijn graf zijn mijn gelijken en ik ben ook vleugelloos, maar recht in hun harten gevlogen!
Auteur: Miriam van der Meulen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 14 maart 2004 | ||
Thema's: |