tot het niet meer kan
In eeuwen die reeds lang verstreken
toen 'k zelf nog was een ongeboren kind
zag ik het duister aan de einder al verbleken
werd rmij van jou verteld door 't fluisteren van de wind
en nu ik van de herfst, na duizend zomers, wou gaan dromen
me overgeven aan de stilte van de altijd winterskoude tijd
kom jij, de liefde heeft ons beiden bij de hand genomen
en dit geluk kent zelfs geen enk'le naam voor spijt
jouw adem draagt in zich voor mij nieuw leven
waar hartstocht maakt mij weer tot jongeling, man
en voor het eerst wil ik me helemaal geven
verdrinken in jou, sterven en herboren worden
... tot het niet meer kan.
**********
sunset 13-03-2004
**********
muwrleejn: | Woensdag, maart 31, 2004 23:00 |
heeej mooi gedicht, en ook nog bedankt voor je reactie op mijn gedicht, ik vind het echt een prachtig gedicht.. het is gwoon allemaal moeilijk! knuffol marleen.. | |
M@ri@: | Donderdag, maart 18, 2004 10:09 |
wow....schitterbaar liefs *boselfje* |
|
PeterdB: | Zaterdag, maart 13, 2004 21:27 |
Mooi gedaan Sunset! | |
Lesley-Ann: | Zaterdag, maart 13, 2004 12:42 |
Ja het word inderdaad tijd voor een gedichtenbundeltje.Zo met puur gevoel geschreven,prachtig gewoon.Liefs Lesley-Ann | |
MayadeBij: | Zaterdag, maart 13, 2004 12:26 |
Mooi.. | |
sweety538: | Zaterdag, maart 13, 2004 10:43 |
je schrijft echt goed. De manier waarop jij dingen weet te vertellen. (Ik vind het knap, want ik kan dat niet zo)! Ooit gedacht aan een bundeltje? liefss |
|
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 13 maart 2004 | ||
Thema's: |