Onder de donkere hemel
Onder de donkere hemel,
Het was geen volle maan,
Keek jij met je mooie ogen,
Me voor de laatste keer aan.
Je zei tegen me,
Je kunt het wel,
Je redt het wel alleen,
Lieverd, pluk de vruchten,
Sta op en ga maar heen.
Maar ik kon het niet,
Zou je nooit alleen laten,
Dan liet ik je in de steek,
En zou mezelf steeds haten.
We dachten terug aan al die woorden,
Soms met pijn of veel verdriet,
Die hart en ziel doorboorden,
Tranen die ik huil,
Maar niemand die het ziet.
Met je mooie blauwe ogen,
Keek jij me nog 1 keer aan,
Toen sloot jij je ogen,
En ben je heen gegaan.
En met de tranen op m`n wangen,
Een regenval in m`n ziel,
Schreeuwend en naar jou verlangen,
Toen ik op m`n knieën viel.
Nu is het stil en donker,
Gaat m`n hart tekeer,
Dacht ik de liefde te hebben gevonden,
Maar “ze” is er niet meer…..
Denkend aan die mooie dag van toen,
En wakker worden uit die droom,
Mis ik jou, het meisje waar ik van hou!
Jij bent niet verliefd op mij,
En bent door dit gedicht gegaan,
Misschien zal de liefde weer opbloeien,
En zullen de dromen,
Niet zoals dat meisje,
In verdriet vergaan!
* Stof tot nadenken *
** 11-03-2004 **
maanwolf: | Woensdag, oktober 03, 2007 13:28 |
heel mooi liefs *~-maanwolf-~* | |
Jannie Hoogendam: | Zondag, oktober 31, 2004 07:43 |
Wat een intens mooi geschreven gedicht Alle bewondering voor jou xxx Jannie |
|
Mystery: | Woensdag, april 14, 2004 18:57 |
Wauw.... ...krijg er een brok van in mn keel.... liefs |
|
illse: | Donderdag, maart 11, 2004 20:47 |
:D prachtig gedicht zeg :D kussie van ilse be there always for you :D |
|
esstella: | Donderdag, maart 11, 2004 15:14 |
:) mooi geschreven :) kus, kimm |
|
Oorlam: | Donderdag, maart 11, 2004 14:12 |
beetje sentimenteel, maar wel mooi! | |