na lange tijd... een serieus gesprek...
en om eerlijk te zijn... doet t me goed...
heb dr verteld... wat ik nog voel...
hoe ik denk... en dat doet toch wel goed...
heb dr best wel een beetje gemist...
en niet eens op de "relatie" manier...
een speciaal plekje in me hart...
dat heeft ze altijd al bij me gehad...
ookal hadden we geen contact...
vergeten zal ik dr ook nooit...
want ik weet wat ze toen deed... ooit...
volgende week een jaar geleden...
damn... de tijd gaat eigelijk best hard...
ik zie dr nog steeds, als de dag van gister...
hoe ze daar zat, toen ik ff afstand nam...
die blik, dat is iets dat ik nooit zal vergeten...
maar helaas... dat is het verleden...