Melancholische klanken vullen de wereld
de noten vormen jouw verdrietige gezicht
ravenzwarte haren en zwarte kledij
vormen de duistere jij
daar waar je ziel
voor de donker is gezwicht.
Licht zal nimmer
binnensluipen in je veilige thuis
daar waar je steeds zoekt
achter een goedkoop vredeshuis
waar je kalm en rustig wordt
zonder die panische angst,
maar jij blijft jij
en jij blijft het bangst.
Dagen duren 12 uur,
maar nachten het langst.
In jouw ogen
is er geen enkele kans
dat je ooit zal worden bevrijdt,
daar waar spijt voorbijkwam
en je lichaam lijdt.
arie: | Zaterdag, maart 06, 2004 16:00 |
De klanken sluiten deuren van gevoel, tot de contrabas, zijn klanken strooit en licht weer laat schijnen... Liefs, Arie |
|
Benjamin de Rooy: | Zaterdag, maart 06, 2004 12:41 |
*slik*....sterk geschreven. sterkte lieverd |
|