Soms wou ik...
'Soms wou ik dat ik dood was..
gevangen in een gat..;
zodat bij langzaam sterven..
ik mezelf het eerst vergat..
'dat egoïsme niet meer voortleeft..
niet in mij, niet in mijn woorden..
en dat de onschuld van het lijden..;
mij langzaam zal vermoorden..
'Soms wou ik dat ik dood was..
verloren in een ziel van goud..
waar het leven voor bevoegden..;
mij te nimmer meer vertrouwd..
'waar de daden zijn verloren..
en vertrouwen weggeëbd..;
waar wij immers als doden leven..
en door datzelfde leven zijn genept..
'Want soms wou ik dat ik dood was..
en nooit tevoren was verschenen..
zodat niemand ooit kon zeggen..;
..dat ik zomaar was verdwenen..
'want soms wou ik dat ik ergens..
maar niet meer had geleefd..;
omdat ik zie dat deze wereld..
niets voor elkaar meer over heeft...
ILse Bruintjes: | Zondag, augustus 21, 2005 21:33 |
mooi gedicht je hebt gelijk In de wereld geven ze amper om elkaar ze doen net of ik een raar wijf ben weet je je moet maar zo denken Ik mag jou wel xx mij |
|
Mierke: | Vrijdag, maart 05, 2004 23:10 |
Prachtig :) Stilte hier :) |
|
Flanieke: | Woensdag, maart 03, 2004 19:27 |
Er valt een diepe stilte in me liefie, ontzettend mooi neergezet!! herkenbaar... liefie, heb echter veel bewondering voor je talent en de gevoelens die jij telkens zo mooi kan verwoorden... supper liefie!!! hvj LIefs stephanie ~xxx~ |
|
Luijkx: | Woensdag, maart 03, 2004 16:06 |
Mooi! Liefs, Laura |
|
Auteur: sorriso promise | ||
Gecontroleerd door: 260580 | ||
Gepubliceerd op: 03 maart 2004 | ||
Thema's: |