Starend in de nacht
de luisteraar in zichzelf
een uil de eerste wacht
en daar een ster.
Dichtbij en dan ver
een dromerige blik vooruit
vaag geritsel,
opgeschrikt geluid.
De stilte is lang
niet altijd op haar plaats
zo hier, sluipt natuur’s gang
langs oor voorbij.
wijnand.: | Dinsdag, juli 27, 2004 00:59 |
Prachtig beleefd het helemaal | |
Quo Vadis?: | Dinsdag, maart 02, 2004 17:26 |
*smile* | |
Sheena: | Dinsdag, maart 02, 2004 13:45 |
ssst adem in en genieten ;-) Sheen |
|
MayadeBij: | Dinsdag, maart 02, 2004 13:24 |
HAHAHAHA =:)}}) Jaja, die stilte hè.. | |
Anton van Amerongen: | Dinsdag, maart 02, 2004 12:21 |
Mooie, sfeervolle nocturne. Smaakt naar meer, net als bij Chopin. Hartelijke groet, Anton |
|
Balthasar: | Dinsdag, maart 02, 2004 10:44 |
Erg mooi gedicht! In de roos! | |
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 02 maart 2004 | ||
Thema's: |