Mijn verdriet...
Zonder vader leren leven
De eenzaamheid heeft me weggedreven
Naar een plek waar ik alleen zit te treuren
Waar niemand mij op kan beuren
Maar ik zit daar natuurlijk niet altijd
Je moest eens weten wat voor een ongelukkig leven je dan lijdt
Nee ik zit daar als ik alleen ben in mijn bed
of als er echt niemand op mij let
zonder vader ben ik echt niet gelukkig nee
hij stierf lang geleden, maar leven kan je er niet mee
Ik was vijf, dus oud was ik zeker niet
Toen hij mij hier eenzaam achterliet
Als je vijf bent dringt dat echt niet tot je door
Op die leeftijd zit je daar echt niet mee hoor
en nu heb ik zo veel verdriet
Maar troosten dat doen ze je niet
Ze denken; daar is ze allang overheen
Dat is niet zo, maar het lukt me wel alleen
Ik heb hun hulp helemaal niet nodig
Ik heb van binnen mijn vader, de rest is overbodig
Al die mensen, ze komen en ze gaan
ze komen, daar zit wel iets positiefs aan
Maar aan “het gaan” helemaal niet
Dat brengt mij veel te veel verdriet
Ik vraag me af of je me kan zien
Zie ik je ooit nog terug heel misschien?
Ik mis je pap maar rust maar fijn
Als je ooit nog terugkomt zal ik er altijd voor je zijn
De eenzaamheid heeft me weggedreven
Naar een plek waar ik alleen zit te treuren
Waar niemand mij op kan beuren
Maar ik zit daar natuurlijk niet altijd
Je moest eens weten wat voor een ongelukkig leven je dan lijdt
Nee ik zit daar als ik alleen ben in mijn bed
of als er echt niemand op mij let
zonder vader ben ik echt niet gelukkig nee
hij stierf lang geleden, maar leven kan je er niet mee
Ik was vijf, dus oud was ik zeker niet
Toen hij mij hier eenzaam achterliet
Als je vijf bent dringt dat echt niet tot je door
Op die leeftijd zit je daar echt niet mee hoor
en nu heb ik zo veel verdriet
Maar troosten dat doen ze je niet
Ze denken; daar is ze allang overheen
Dat is niet zo, maar het lukt me wel alleen
Ik heb hun hulp helemaal niet nodig
Ik heb van binnen mijn vader, de rest is overbodig
Al die mensen, ze komen en ze gaan
ze komen, daar zit wel iets positiefs aan
Maar aan “het gaan” helemaal niet
Dat brengt mij veel te veel verdriet
Ik vraag me af of je me kan zien
Zie ik je ooit nog terug heel misschien?
Ik mis je pap maar rust maar fijn
Als je ooit nog terugkomt zal ik er altijd voor je zijn
Reacties op dit gedicht
| essie: | Dinsdag, augustus 28, 2001 15:19 |
| Lieve Esther, toen ik jou gedicht las zat ik haast met tranen achter de computer! Het raakte me echt! Ik hoop dat je het in je eentje kan verwerken maar haal anders alsjeblieft hulp...Sterkte! xxx Essie |
|
| sahintje: | Zaterdag, juli 14, 2001 18:43 |
| He Es, weinig te zeggen...mooi gedicht...liefs Sahin | |
| lobke: | Dinsdag, juli 10, 2001 22:48 |
| Hoi esther, jou gedicht heeft mij echt geraakt,ik ben mijn vader verloren toen ik een half jaar oud was en weet er dus helemaal niks meer van!Ik heb er al die jaren nooit wat van gemerkt, maar nu, nu komt het verlangen naar hem naar boven en dat is moeilijk! veel sterkte ermee! veel liefs lobke |
|
| arie: | Maandag, april 09, 2001 15:38 |
| Esther, Ik weet wat je bedoeld. Mijn vader is ook al heel lang geleden overleden, en ook ik mis hem nog elke dag. De anderen, hebben het reeds verwerkt, zijn doorgegaan met hun leven. Van hun kant dus onbegrip... Ik weet hoe dat voelt... Je hebt je vader van binnen zeg je... en dat is mooi! hou hem heerlijk bij je. Ik weet zeker dat hij jou ook vanbinnen heeft. En je steunt al is hij dan niet meer hier.. liefs Arie |
|
| Firebolt: | Zondag, april 08, 2001 21:22 |
| Lieve Esther.....Ik weet zeker dat hij vanaf boven je in de gaten houd..... Dat je hem mist.... ja... dat geloof ik.. Sterkte, meissie...... Liefs, Firebolt. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Esther | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 april 2001 | ||
| Thema's: | ||