een waas van zonlicht
schijnt in mijn ogen
als ik 's ochtends wakker wordt
alles lijkt vaag en verbogen
de onduidelijkheid neemt toe
ik zie enkel vage schimmen
ik weet me er geen raad mee
wat moet ik hier toch mee beginnen
bang en eenzaam kijk ik in het rond
nog steeds het verbogen beeld
gebeurd dit alles echt?
of is het slechts verbeeld?
ik kom weer tot rust
en zie alweer wat meer
ik heb het me maar verbeeld
want de schimmen verdwijnen weer
ik sluit mijn ogen
en adem rustig door
ook de eenzaamheid trekt nu weg
ik voel liefde in de plaats hiervoor
want er zit zoveel liefde
om mij heen
al die zorg en aandacht
houden mij echt wel op de been
ik prijs mezelf maar van geluk
met alle mensen die houden van
tsja er zijn soms wel dieptepunten
maar ondanks dat weet ik dat mijn leven niet stuk kà n!!!