Boos...
Boos…
Ik ben boos op je
En ik zal het je nooit vergeven
Jij word elke keer weer boos op me
Ik kan niks goed doen ook niet heel even
Ik hoef maar iets te zeggen
Of het is al verkeerd
Ik kan het je nog niet eens uitleggen
Of je hebt je rug al naar me toegekeerd
Ik zal er maar mee moeten leven
Ik heb het geprobeerd
Maar ik heb het nu toch maar opgegeven
Ik doe toch alles verkeerd
Ik wou dat ik je nooit meer hoefde te zien
Maar helaas kan dat niet
Maar heel misschien
Dat je het ooit ziet
Dat ik het niet gemeen bedoel…
Liefs Dimph
Ik ben boos op je
En ik zal het je nooit vergeven
Jij word elke keer weer boos op me
Ik kan niks goed doen ook niet heel even
Ik hoef maar iets te zeggen
Of het is al verkeerd
Ik kan het je nog niet eens uitleggen
Of je hebt je rug al naar me toegekeerd
Ik zal er maar mee moeten leven
Ik heb het geprobeerd
Maar ik heb het nu toch maar opgegeven
Ik doe toch alles verkeerd
Ik wou dat ik je nooit meer hoefde te zien
Maar helaas kan dat niet
Maar heel misschien
Dat je het ooit ziet
Dat ik het niet gemeen bedoel…
Liefs Dimph
Reacties op dit gedicht
| erje: | Zondag, februari 29, 2004 11:49 |
| Ja als je alles in de ogen van een ander verkeert doet is er vaak geen kruit tegen gewassen je voelt je zielig maar toch moed houden, misschien keert het tij en er zijn nog vele mogelijkheden die kunnen bijdragen tot verzoening, mar dat is aan jou ik ken de situatie niet. succes liefs erje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *o.O~Dimph~O.o* | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 29 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||