Als je me wil komen redden, doe het dan snel,
want ik wordt meegesleurd in een massa, een hemel, een hel.
Twijfel niet om mijn arm te pakken, en me mee te nemen,
vrees geen seconde om me te verliezen, of te claimen.
Ik bid voor de dag, dat het beter gaat,
dat het goede me komt opzoeken, en het slechte me met rust laat.
Ik wil niet meer rennen, vluchten en schuilen voor dat wat zij me aandoen.
Ik wil niet meer lachen maar ook huilen tegelijk,
ik wil dat ze ophouden met me te dwingen, ik wil dat ze ophouden met hun gezeik.
Ik wil ontdekken wie ik echt ben, en niet wie ik hoor te zijn,
ik wil even groot zijn als jullie allemaal,
ik wil groot zijn, ook al ben ik maar klein.
Ik wil kunnen doen, en ook echt weten dat ik het deed,
ik wil kunnen lachen om mijn eigen grappen, en huilen om mijn eigen leed.
Maar iedereen denkt maar dat hij het zo goed kan en mij dat dan ook maar moet commanderen,
iedereen denkt maar dat ik hun leven wil leiden, wil pronken met hun veren.
Rot toch op met je goede adviezen, en laat me zijn wie ik wil,
laat me dan toch dat uurtje denken, en vraag niet voor de zoveelste keer:"waarom ben je zo stil?"
Laat me maar zitten in die hoek, ook al bevalt het je niet wat je ziet,
ik weet ook niet op alle vragen een antwoordt,
maar misschien wil ik dat wel niet.
Hebben jullie daar dan nooit aan gedacht? Laat me degene zijn voor wie ik op aarde ben gekomen,
laat me denken over mooie tijden, laat me vertellen over mijn eigen dromen.
Elke keer wordt ik op de werkelijk gewezen, elke keer wordt me verteld dat ik niets anders als mezelf kan wezen.
Maar hoe weten jullie dat ik ben wie ik ben,
ik weet nog niet eens of ik mezelf wel ken.
Laat me alles leren in mijn eigen ik,
en vertrouw me er eens op dat ik niet weer iets flik.
Dat ik iets flik dat jullie zou kunnen schaden, of waar jij alleen de pijn en ellende van ziet,
want daar draait het uiteindelijk om, om jezelf, ik interresseer je niet.
Het gaat om wie kan overleven, zonder schaadt en zonder pijn,
dat je iemand anders daar zijn leven mee kan verpesten, dat is dan jammer en voor die ander heel fijn.
Want jij zult verder leven met vrienden en plezier,
nou...leven jullie maar lekker verder, dan blijf ik wel hier.
Hier in mij eigen wereld, met de mensen van wie ik dat vraag,
dan zijn we allemaal gelukkig, en voel ik me niet meer zo vaag.
Dus als je nog iets te melden hebt wat zinvol is, laat je dan niet stoppen,
maar als het niets anders dan roddels zijn om zelf beter van te worden , dan hoef je echt niet meer bij me aan te kloppen.
Smascha