Eens stond daar als pure waarheid
Hoog in de sterren geschreven
Al wat wij zouden beleven,
Maar hoe hoger wij gaan vliegen
Hoe meer die sterren zullen liegen
Zij het uit zelfbehoud of wijsheid
Het oude heelal neemt zijn tijd
Waar wij zo jachtig op ingaan
Lijkt het daar even stil te staan
En het kijkt nietig op ons neer
Want voorspellingen van weleer
Zijn nu onze overlevingstrijd
Maar weten wij nog hoe het moet
kijken wij de duisternis in
Dan leven wij met tegenzin
staren wij naar de zon heel hoog
Zien we slechts één bol, met één oog
Maar deze levensbron heeft ons moed
Ik zo zeggen denkt niet te veel
Leeft nu met en voor iedereen
kijkt niet tot morgen om je heen
Of het anders ooit beter kan
Maar wees toch die vrouw of die man
En geeft u en hem elk zijn deel