Een wereldvreemde blik
keek met een porseleinen gelaat
ijskoud langs me heen.
Ondanks de zon bevroor mijn ziel
De warmte ontsteeg m'n lichaam
geen emotie hield me op temperatuur
uiterlijk verdween in versteende schoonheid
Ondanks de zon bevroor mijn ziel
het temparament gedooft in koele wolken
vergaan mijn zilte tranen in zwarte meren
iedere hoop vervlogen in machtige orkanen
Ondanks de zon bevroor mijn ziel
mijn fragile tijd is gekomen
zomer ingeruild voor knarsende winters
er rest mij een lange tijd voor de overpeinzing.
Ondanks de zon bevroor mijn ziel
Deze liefde is over
ik heb het laten bevriezen
bewust of onbewust
wie zal het zeggen.
Elizabethh: | Vrijdag, februari 20, 2004 12:44 |
Een ziel is toch net als een roos, Als je geen genoeg water krijgt, gaat ze dood, geef je ze genoeg water, leef ze weer...! Liefs Elizabethh. |
|
*Cheseri*: | Donderdag, februari 19, 2004 22:38 |
ben het met Cora eens denk ik zo... heel erg bedankt voor je steunende en lieve reacties keer op keer op mn gedichten! veel liefs sterkte knuff pricilla |
|
Darkdevils-night: | Donderdag, februari 19, 2004 21:12 |
:(... ik kan niet geloven dat het alleen maar jou schuld is, (vaak komt hoe jij het zo beschrijft in je gedichten)van 2 kanten, ik weet wel dat jij een fantastisch hart hebt en de liefde verdient.. ik vind het echt heel rot voor je dat het zo is gegaan, Ontzettend veel sterkte, en jij komt jou ware zekers wel tegen hoor;) Liefs cora |
|
Auteur: Paulus26 | ||
Gecontroleerd door: cartooneke | ||
Gepubliceerd op: 19 februari 2004 | ||
Thema's: |