Golven slaan kreten,
zuchten het oude geduld,
Waar de zon onderdompelt,
rustend in de golvende evenaar,
Klanken van deinend water,
laat me in dit bed slapen,
de nacht even verraderlijk,
als de morgen - wanneer de ontwaakt -
Zout prikkelt de zintuigen,
natuurkracht ijzersterk,
in wil van overwinteren,
emotioneel,
Even verdwaald in het donker,
ontroert door de nacht – ongeëvenaard -
Volg de koers van gevoel,
ombemand.
Auteur: Evi | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 19 februari 2004 | ||
Thema's: |