alleen
na jaren samenzijn...
elke dag jullie om mij heen
ben ik ineens alleen
is de stilte in mijn leven
niet gekozen tot mij gekomen
zit ik vaak over vroeger te dromen
valt het mij moeilijk
kan ik weinig delen
tikken uren als dagen die mij vervelen
verheug ik mij op een gezicht aan het raam
een bezoekje geeft mij kleur
brengt mij in een goed humeur
kom af en toe langs
weet mij te vinden
dat ik mij kan binden
gaat ieder zijn weg
voel ik mij alleen en bang
weet ik niet of ik het kan
vaak zo heftig, de aandacht
na dood de belangstelling, delen van leed
waarna ieder,na tijd, de achtergeblijver vergeet.
vrees ik de eenzaamheid
met de wil verder te leven
in hoop dat wij elkaar nog liefde geven