Het streepje.
Ik las over een man die sprak
op de begrafenis van een vriendin.
Hij verwees naar de data op haar grafsteen:
van het begin – tot het einde.
Hij merkte op dat haar geboortedatum voorop stond
en sprak met tranen over de datum daarachter.
Maar, zei hij, het belangrijkste van al
Is het streepje tussen die jaartallen in.
Want dat streepje vertegenwoordigt de hele periode
die zij levend op aarde heeft doorgebracht...
En nu weten alleen zij die haar beminden
wat dat streepje waard is.
Want het gaat niet om hoeveel wij bezitten:
De auto’s... het huis... het geld.
Wat telt is hoe wij leven en liefhebben
en hoe we ons streepje invullen.
Dus denk hier lang en diep over na...
Zijn er dingen die je wilt veranderen?
Want je weet nooit hoeveel tijd je nog hebt.
(je bent misschien al halverwege het streepje)
Als we maar voldoende blijven stilstaan
bij wat waarachtig en echt is,
en altijd proberen te begrijpen
hoe andere mensen zich voelen.
En als we ons minder snel opwinden,
en meer waardering tonen
en houden van de mensen in ons leven
zoals we nog nooit van iemand hebben gehouden.
Als we elkaar met respect behandelen
en vaker glimlachen...
In het besef dat dit speciale streepje
misschien nog maar even duurt.
Dus als jouw grafrede wordt uitgesproken,
De daden van je leven opnieuw opgedist,
Ben jij dan trots op de dingen die ze zeggen
Over hoe jij je streepje hebt ingevuld?
Ik zal je nooit vergeten lieverd !!!!!!