Het koude zeewater onsluit mijn lichaam
De warmte wordt aan mijn bloed onttrokken
Dromend moet ik buiten staan
tot ik zwalkende verval in minuscule brokken.
Jou liet ik koud in de versteende schoonheid
Vetrekken uit de geborgen warmtebron
Ik wou niet, dus jij koos voor vrijheid
En ik blijf apathisch staren naar waar het begon
Mijn geest treed buiten mijn aardse
Mijn hart nog maar een zwakke slag
Leefbaarheid naar het neerwaartse
Glijd ik weg zonder beklag
Caleidoscopische stralen
maken mijn pijn van geen belang
ik ga heen zonder te dralen
naar het paradijs in engelenzang
Dan toch in de laatste beslissend tel
houd ik halt en ga gedwee
met in de verte de klinkende eindbel
nog een poosje drijven in de brakke zee.
Auteur: Paulus26 | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 13 februari 2004 | ||
Thema's: |