Waar ben je gebleven??
Waarom.. voel ik me nu zo alleen,
Zo alleen zonder jou.
Ik kan je niet meer bereiken,
bereiken tot je ware geest.
Je eigen geest is helemaal verdwenen,
verdwenen in het niets.
Niets.. dat is het enigste wat er nog is.
Je vraagt me om hulp,
hulp die je nodig hebt.
Die hulp is onmogelijk,
onmogelijk voor mij om je te geven.
Je moet het zelf gaan zien,
zien dat het zo niet langer kan.
Waar ben je?
waar ben JIJ gebleven.
Probeer die terug te vinden,
terug te vinden in het niets.
Je zal zien dat mensen zijn,
mensen zijn die van je houden.
Die je missen,
die je missen zoals je was.
Daarvan ben ik er een,
eentje die jou niet kwijt wil.
Dikke kus lotte.
ik heb dit ooit geschreven aan een vriend van mij die een verslaving had. Hij was zo op het verkeerde circuit beland. Hij vroeg mij om hem daar uit te helpen, maar dat kon ik niet. vandaar dit gedicht..