Het podium beest
de stilte valt omlaag
als het licht verdwijnt
en het podium grijnst
de gordijnen open, traag
een zwarte stoel
troont het gevoel
in een leeg decor
hij wacht alleen gelaten
en verstomt het praten
even ...
dan
komt de monoloog
naar voren, zet zich
en staren vele ogen
hun monden open
zo klinkt de luister
soms onderbroken
en kucht de stemming
zich vervelend droog
want de podiumparkiet
kwettert zijn verdriet
soms gezwemel
naar de sterren in de hemel
zijn gebeden
uit een ver verleden
worden hier nooit verhoord
enkel wat verstrooid aanhoord
***
als het licht verdwijnt
en het podium grijnst
de gordijnen open, traag
een zwarte stoel
troont het gevoel
in een leeg decor
hij wacht alleen gelaten
en verstomt het praten
even ...
dan
komt de monoloog
naar voren, zet zich
en staren vele ogen
hun monden open
zo klinkt de luister
soms onderbroken
en kucht de stemming
zich vervelend droog
want de podiumparkiet
kwettert zijn verdriet
soms gezwemel
naar de sterren in de hemel
zijn gebeden
uit een ver verleden
worden hier nooit verhoord
enkel wat verstrooid aanhoord
***
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||