Vannacht..
Laat me niet mijn ogen
sluiten deze nacht
te veel duisternis alleen
zonder mezelf, zonder jou
Dus laat me toch waken
al struikel ik mezelf
de afgrond in, zo diep
dat licht ook donker is
Dat geeft me niet, echt
niet, of toch, ach wat,
ik weet toch best wel
wat ik wil, meestal
Niet slapen nu, vannacht
is helemaal alleen van mij
te donker om te slapen
en te licht om te zijn
-08.02.2004-
Elizabethh: | Maandag, februari 09, 2004 12:59 |
Een gedicht die vol gedachtes, alles wat donker is, kan je niets aan veranderen, maar in je hart zit vol licht, die je straalt, ook al is het zo donker...maar jou licht..zal wonderen kunnen doen...alleen, maar met dat licht puntje in je hart..ben helemaal met Benjamin de Rooy eens... zoek geen licht in donkerte..want dat licht ben jij! zie je dat niet! liefs Elizabeth. |
|
Robski: | Maandag, februari 09, 2004 12:03 |
Maar hopelijk toch nog wel wat geslapen, ondanks gesnurk en angsten.. Hopelijk heeft het licht toch gewonnen van het duister.. *knuff* ikke |
|
Benjamin de Rooy: | Maandag, februari 09, 2004 09:33 |
Al lijkt de nacht te donker Te leeg om slaap te zien Dat ene lichtpunt is zo helder Waar zelfs jou slaap zijn zin zal vinden |
|
Galadriëlle: | Maandag, februari 09, 2004 07:20 |
Pff tranen.. alweer.. Herkenbaar.. | |
Doubt: | Maandag, februari 09, 2004 00:42 |
Het maakt mijn woorden tot niets en zonder betekenis. Erg werkelijk en mooi. -xxx- |
|
Auteur: Toonie | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 08 februari 2004 | ||
Thema's: |