Oud geworden zijn ze samen
Hun liefde hebben we mogen ontvangen
Trots ben ik, hoef me niet te schamen
Hun liefde voor elkaar was onbevangen
Pa bleef alleen achter
Hun leven samen al voltooid
Ma was daarvoor gestorven
Haar as al uitgestrooid
Een amputatie van die twee
Voor Pa had ‘t leven geen zin
om alleen verder te leven
Voor Pa was Ma zijn koningin.
Toen Pa gestorven was
liepen we naar Ma’s plek,
met in onze handen zijn as,
waar Ma ‘wachtte’op zijn ‘come back’
Het klinkt oneerbiedig, ’t is waar,
naar we kregen de slappe lach.
De wind blies de as naar
onze schoenen, als bij toverslag
‘Pa je loopt ons nu nog voor de voeten.’
Het werd gezegd, ’t is wat je overkomt…
Die lach is niet vrijwillig, het is moeten..
Hoe het leven zich ook recht of kromt…
jazzzz: | Zondag, februari 08, 2004 22:16 |
de dood met een vleugje humor.. heel menselijk, vind ik. knap verwoord! liefs, |
|
*Shanti*: | Zondag, februari 08, 2004 17:15 |
We hebben vorig jaar de as van mijn moeder en stiefvader samen uitgestrooid; mijn moeder stierf heel plotseling op 25 maart en op 12 augustus volgde mijn stiefvader; hij kon echt niet zonder haar. Nu zijn ze allemaal samen aan Gene Zijde, ook mijn vader is bij hen. Heel warm verwoord! Humor heb je nodig om het aan te kunnen! Liefs, namasté, Shanti |
|
erje: | Zondag, februari 08, 2004 15:28 |
ik sta even stil, denk na en dan toch een glimlach, schitterend neergezet toppi geroetjes erje |
|