niemand die het ziet
zelfs me ouders niet
heb er jaren mee rondgelopen
totdat het van me gezicht begon af te dropen
nog niemand die het zag
denk dat ik het wel vertellen mag
eerst me moeder ingelicht
die is er bijna onder gezicht
wie had dat van mij verwacht
ik had toch geen enkele klacht
meteen maar naar de huisarts gegaan
daar kwam ik ook niet echt vrolijk vandaan
die heeft me weer doorgestuurd
de psycholoog ook nog ff naar mij getuurd
toen maar naar de volgende zielenknijper
daardoor werd ik ook niet echt veel rijper
ik deed me masker maar weer op
iedereen dacht dat ik me weer voelde... top
ik was dat liefe spontane vrolijke meisje
ik voldeed aan alle eisen op het lijstje
niemand die het zag bij mij
ik deed een masker op van klei
iedereen kon mij kneden
niemand die mij wou meden
ik deed wat iedereen wou
totdat ik werd... een vrouw
ik voelde me beroerd
de dood die naar me loerd
paar keer op het punt gestaan
toch maar niet gedaan
ik deed wel weer dat masker op
en iedereen dacht dat ik me voelde in de nop
niemand merkte de echte ik
toen dat uitkwam zei iedereen ff slik
nu nog steeds wacht ik op het antwoord
toch nog maar ff geen moord
eerst maar weer wachten
naar dat ene antwoord smachten
de wachtlijst daar sta ik nu bij geschreven
en dat duurt vast nog wel even
sta der nu een half jaar op
voel me nog lang niet top
het valt nu wel weer mee, dat is wat me ouders denken
ik zou ze maar even geen andere ideeen schenken
ik houd me masker wel weer op
en doe alsof ik me weer voel in de nop
ik lach een b-tje hier en daar
en niemand kijkt er meer naar
dat verleden is iedereen zo weer vergeten
ik wou dat ik het ook even op kon eten
de echte ik is heel ver weg
en die komt niet meer terug voor ik een ei leg
ik houd het maar lekker veilig mijn masker op
en die alsof ik me voel als top