Schreeuw
Ik hoor hem schreeuwen,
't komt dichterbij,
ik heb schrik en sluit mijn ogen,
ik hoor hem zuchten,hij staat voor mij.
Heel even blijft hij rustig,
maar niet voor lang.
Hij klinkt luider,kwader,zelfs woedend
Nu ben ik pas echt bang.
Hij schreeuwt over al de problemen
en wilt me zelfs uit huis.
Ik kan het niet meer horen
Misschien is het toch het beste dat ik verhuis!
Zoveel pijn en zoveel verdriet
dat had ik nog nooit meegemaakt,
Ik maak me kapot,
Nu heeft hij me TE diep geraakt...
Zo na 2 weken
Was mijn sprookje een nachtmerrie gebleken!
~°kusss°~
't komt dichterbij,
ik heb schrik en sluit mijn ogen,
ik hoor hem zuchten,hij staat voor mij.
Heel even blijft hij rustig,
maar niet voor lang.
Hij klinkt luider,kwader,zelfs woedend
Nu ben ik pas echt bang.
Hij schreeuwt over al de problemen
en wilt me zelfs uit huis.
Ik kan het niet meer horen
Misschien is het toch het beste dat ik verhuis!
Zoveel pijn en zoveel verdriet
dat had ik nog nooit meegemaakt,
Ik maak me kapot,
Nu heeft hij me TE diep geraakt...
Zo na 2 weken
Was mijn sprookje een nachtmerrie gebleken!
~°kusss°~
Reacties op dit gedicht
| Elizabethh: | Woensdag, februari 04, 2004 12:56 |
| Oh wat schrijf je nou! De eenige wat ik weet is dat je niet kunt van je eigen gevoeles weg lopen, je kan rennen heel hard rennen maar kom je toch uiteinelijk bij je eigen ik terecht.. Je bent sterk en slim en je red het wel, leven is hard en soms kwets je te diep, zo diep dat je soms je eigen ik niet meer helder ziet, maar je hebt nog altijd een warme hart.. Ik volg je gedicht, jij volgt je hart.. Liefs Elizabeth. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jela * Anna | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||