Fysische geografie.
in tijdeloze tijdelijkheid
stegen vergeten regels naar
de oppervlakte, zachte
sleur beluste golven, als rijm
spuwen zij schuimend
zo mijn huid tot de huid
der aarde
in woord een schepping
om het hier en nu,
verdronken in de fles
nestelt wijsheid in de monding
van rivieren
zodat mijn adem herenigt
met de lucht,
het zand
tot nieuwe duinen blaast
Reacties op dit gedicht
| kamerplant: | Woensdag, februari 04, 2004 22:04 |
| ..of adem die mij van gefleste wijsheid doet scheiden.., wat wel weer een loos iets is.. :) | |
| zoete wijn: | Woensdag, februari 04, 2004 21:48 |
| fles zonder kurk, adem die draagt maar nu loos is... | |
| kokkie: | Dinsdag, februari 03, 2004 23:23 |
| mooi dit kamerplant graag gelezen liefs angela |
|
| MayadeBij: | Dinsdag, februari 03, 2004 21:58 |
| =:)}}) | |
Over dit gedicht
| Auteur: kamerplant | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2004 | ||
| Thema's: | ||