Ik begon een vriendschap met jou.
Het voelde goed en alles was oke.
Maar toen liet je me vallen,
als een baksteen,
viel ik neer.
Ik voelde me teleurgesteld, weer een fijne vriendschap die
ik kwijt was.
Er kwam een lege plek in mijn hart.
Ik mis een vriend zoals jij,
die dat plekje weer kan vullen met
zijn vriendschap.
Jouw vriendschap gaf me weer hoop en zin in het leven.
Nu lijkt het leven niet meer voor mij gemaakt.
Het lijkt me afgestoten te hebben.
Je hebt me serieus diep gekwetst zonder dat je echt zelf beseft.
Elke blik, elk woord van jou klonk als muziek in mijn oren, maar
nu ben ik dat alles kwijt.
Pijn, dat is wat ik nu voel.
Maar het leven gaat door en wie weet
vind ik nog een vriend zoal jij.
The time can bring the answer.