De wind omarmt me,terwijl het de kust teistert
Hersenschimmen, gewetensvlagen, ben verbijstert
Door te vluchten heb ik mijn schepen verbrand
Alles wat mij nog rest is het brandend zand
Of zal ik branden in de hel
Waar is toch mijn extroverte gestel?
Normaal ben ik niet zonder woorden
Tot die ene misstap alles de grond in boorde
Je wilde mij niet vergeven
En eigenlijk moet ik je daar gelijk in geven
Heb dom gegokt zonder na te denken
Niet beseft dat ik je aardediep zou krenken
Zinloos risico bij voorbaat kansloos
Uitgeworpen,leeg bestaan, troosteloos
Sta ik hier dan nu, in weer en wind
Niets meer dat me vanaf vandaag nog bind
Uithuilen, diepe schaamte, helse pijn
Geen fijn leventje, rooddoorlopen, diep venijn.
lagbeertje: | Dinsdag, februari 03, 2004 13:32 |
duidleijk dat jij de volgede keer wel een keertje extra nadenkt voor je weer een 'golkje'waagd!! maar beter dat je beseft dan onwetend voor je uit blijven staren. maar toch veelsterkte met hoe je je voelt! liefs |
|
Auteur: Paulus26 | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 02 februari 2004 | ||
Thema's: |